Powolutku, ale licznik ciągle się przesuwa. Jak to z wahnięciami fejsa bywa, czasem parę więcej, czasem mniej, więc odczekaliśmy do dziś, żeby oficjalnie podziękować wszystkim z 800 fanów naszego skromnego fanpejdżyka.
Z taką ferajną Czytelników i Czytelniczek to faktycznie spory fun. Dziękujemy...
Nieco więcej tutaj. Nas tych dwóch, starych, upozowanych pozerów jednak swym widokiem przygnębia. Ale co tam, spokojnych świąt, czy kto tam co przy okazji wyciszenia końcówki roku obchodzi...
Święta za pasem, a na fejsowym fanpejdżyku za chwilę przekroczymy próg kolejnej setki, za co postanowiliśmy naszym stałym bywalcom pięknie się odwdzięczyć. Wprawdzie atrakcje zapowiadaliśmy przy tysiącu, ale przy tym tempie wypadnie to zapewne w połowie przyszłego roku, więc jeszcze zdążymy, poza tym każda okazja jest równie dobra, więc od jutra zapraszamy do zabawy - do wygrania 12 różnych tytułów według własnego wyboru. Akcja odbędzie się na fanpejdżu, zasady spisaliśmy tu.
zdjęcie tygodnia: miłosne igraszki dwóch panów na Pradze [źródło]
zdjęcie tygodnia: właściciele pubu Abbey oddają hołd swojej bywalczyni (źródło)
Nieco spauzowaliśmy z blogiem (ach, gdzież te recenzje, gdzież klipy, gdzieś wpisy), ale to dlatego, że pracujemy nad poszerzeniem nieco spektrum działań - póki co cichosza jeszcze. W ramach burzy w mózgu odkrzuliśmy nieco archiwa, czego efekt można podejrzeć w fejsowym albumie Od GayEye do QueerPop - 1998-2011. Ciąg dalszy nastąpi.
Wydarzeniem tygodnia dla światowej społeczności LGBT stała się niewątpliwie śmierć wiekowej idolki i bóstwa, Liz Taylor. Choć w kinie i telewizji nie pojawiała się właściwie od dziesięcioleci, nieustającą wdzięczność gejów zaskarbiła sobie swoją działalnością na rzez zwalczania AIDS. Zdjęcie powyżej pochodzi z pubu Abbey w West Hollywood, gdzie w ostatnich latach pojawiała się przynajmniej raz w tygodniu. W relacji z tego miejsca New York Times napisał m.in.
There have been other gay touchstones — Judy Garland, Bette Davis, Cher, Debbie Reynolds, Madonna — but Ms. Taylor perhaps eclipsed all of them, at least for a certain generation, with her outspoken efforts to raise the profile of AIDS at a time when people still referred to it as “the gay disease.” Taylor’s relationship with gay men provided a new model of gay icon. No longer was it enough to be a woman with whom gay men retained a bass-note of empathy, the kind of strung-out glamour/tragedy axis Judy Garland immortalized
Tak z kolei hołd Liz oddała dzień po jej śmierci fundacja AMFAR, której była prezeską.
A teraz z całkiem innej beczki z udziałem innej idolki:
Pozostałe tematy, które przemknęły przez nasz fanpejdż na fejsbuku:
Spory odzew na naszej stronie wywołał nie wiedzieć czemu podebrany od Pavki klip do piosenki Adanowskiego, którego różnorodną twórczość niniejszym polecamy niniejszym całościowo:
I to pokrótce na tyle. Więcej atrakcji już niedługo. Póki co - miłego tygodnia :)
foto: word of mouth against hiv, projekt: qpop.pl
Na smutną okoliczność - okolicznościowa kartka , która od północy wisi na queerpopowym fejsie i na ten jeden dzień służy za zdjęcie profilowe.
Fotka zaczerpnięta została z włoskiej akcji Wort of Mouth Against HIV, do której mógł przyłączyć się każdy, kto przyśle własny portret z prezerwatywą założoną na język. To metafora rozmawiania o problemie, ale także sposób na zwrócenie uwagi na różne drogi przenoszenia wirusa. 20 wybranych zdjęć użytkowników stało się obok portretów znanych osób częścią wystawy pomysłodawcy, fotografika Antona Leroy, której wernisaż - dzisiaj w Rzymie.
Z okazji 1 grudnia zapraszamy na stronę światowego projektu (RED), która w ramach tegorocznych działań pod hasłem (2015) AIDS-free Generation m.in. symbolicznie oświetla na czerwono znaczące budynki w kilkudziesięciu miastach całego świata, każdorazowo z udziałem celebrytów oraz miejscowych notabli. Postęp tej akcji w realu oraz zaangażowanie na portalach społecznościowych śledzić można na specjalnej mapie.
Także w Polsce - jak co roku - wysyp okołopierwszogrudniowych inicjatyw. W stolicy wystartowały dwie akcje, propagujące bezpłatne testy na obecność HIV. Działają w niejakiej konkurencji do siebie nawzajem, bo przecież testy pójdziemy zrobić wszyscy w te same miejsca (niektórzy już chwalą się wynikami).
Rozróznić obie inicjatywy można głównie po kolorach: o ile Projekt Test postawił na przekaz optymistyczny, wielobarwny i różnorodny, przekonując, że test to prawie przyjemny drobiazg, to akcja o bojowym haśle Nie dostaniesz mnie! postawiła na minimalistyczną oprawę, co sprawiło, że mimo udziału celebrytów całość wydaje się wizualnie nieco bezbarwna, a w zastosowaniu 'gestu kozakiewicza' - niejednoznaczna:
zdjęcia Mateusza Damięckiegp, Oli Kwaśniewskiej, Jakuba Wesołowskiego i Gosi Sochy pojawiły się wcześniej jako teasery akcji w prasie i na billboardach (źródło: testnahiv.info)
jeden z plakatów Projektu Test, adresowany do 'kontrowersyjnych' mieszkańców Stolicy - w parach występują wyłącznie wzorce heteroseksualne. (źródło: Facebook)
zdjęcie tygodnia: od poniedziałku - całkowity zakaz palenia, a jeszcze nie tak dawno zachęcano
do seksownego dymienia kobietom prosto w twarz. źródło: boredpanda.com.
Leci tydzień za tygodniem, i - jak co tydzień - garść tematów, które wklejaliśmy pilnie na queerpopową stronę na Fejsbuku:
Muzycznie sprawdziliśmy, co zaśpiewała Cher na ścieżce muzycznej filmu Burlesque, niestety, z trudem przebiła się przez 'debiutującą' na ekranie Christinę Aguilerę, i zaśpiewała tylko dwa kawałki. Dla ciekawych efektu - całość soundtracku do przesłuchania:
Zamiast fotki z QueerPop Daily, które jest coraz mniej daily, podsuwamy na koniec świeżą grafikę Ismaela Alvareza: papierowego chłopca z plakatu w prawdziwych kąpielówkach:
źródło: ismaelalvarez.com
Na ulotkach towarzyszących pokazowi, bardzo starannie wydrukowanych na sztywnym papierze w formacie A4, największymi literami wytłuszczona jest deklaracja Ani Grodzkiej: "Chcę sprzeciwić się dyskryminacji, ksenofobii i społecznej nietolerancji dla odmienności". I pięknie, i wiemy że to robi. Szkoda tylko, że nie w filmie, w których nie ma nawet wzmianki ani o jednym, ani o drugim, ani o trzecim.W sobotę nastąpiła za to miła dla nas cezurka: ziarnko do ziarka, uzbierała się nam na FB miarka 250 regularnych fanów, co uczciliśmy stosownym torcikiem:
Nie wiem w związku z tym, czy przeciętny widz, nie interesujący się tematyką LGBTQ, zrozumie trud drogi, który wciąż przechodzi bohaterka "Trans-akcji". Na pewno Ania będzie w stanie zjednać sobie wielu swoją pogodą ducha i determinacją, normalnością, kobiecością. Ale niejeden pewnie wzruszy przy okazji ramionami: "No i cacy. Chce być kobietą, to jest. W czym problem...?"
co ma myśleć o idei ujawniania się młody, niedoświadczony, małomiasteczkowy, nieśmiały i przeciętny gej (niepotrzebne skreślić, potrzebne dopisać), skoro ujawnienie partnera wieloletniego, prominentnego, stołecznego, znanego, rozpoznawalnego działacza LGBTQ powoduje tak wielkie poruszenie...która w toku wywołanej w ten sposób dyskusji z Olą Sową z Krakowa (pozdrawiamy!) poskutkowała rozwinięciem ww. myśli:
nie analizuję chamstwa pani Radziszewskiej. za to próbuję ogarnąć SKUTKI medialnego zamieszania. próbuję sobie wyobrazić, co na taki news może pomyśleć osoba homoseksualna, młodsza czy starsza, z partnerem czy bez, w małym mieście czy stolicy, jedna z wielu, które chcą wieść sobie spokojne życie. słyszą od tego czy innego bardziej znanego, jak to fajnie jest być ujawnionym, jak to ułatwia życie, do czego niekoniecznie musi być przekonana lub wręcz się bać, a tu nagle taki zonk. okazuje się, że ten znany też poczuje się dotknięty, jak mu wytknąć partnera. czy to jednak nie jest smutne, że bezmyślna odzywka jednej kobiety może do tego stopnia DOTKNĄĆ osoby, których własne gejostwo i to, co można by o nich przykrego powiedzieć, nie powinno już zupełnie dotykać. a zwłaszcza kwestia, czy są ze sobą, czy nie.Ciekawych całości, odsyłamy do lektury całości gorącej wymiany zdań :)
