QueerPop: FILM: Hard ★★★

plakat z filmu przypomina gejowskie zeszyty komiksowe w konwencji s/m z lat 70.

Ray jest młodym policjantem, nowicjuszem Wydziału Zabójstw w Los Angeles. Jednym z jego największych problemów jest własne gejostwo, z którym sam nie do końca umie się uporać (ma za sobą nieudane małżeństwo). Tymczasem już w pierwszych dniach służby staje przed nie lada wyzwaniem: w mieście odnajdywane są kolejne zmasakrowane ciała młodych, prostytuujących się homoseksualistów. Wszystko wskazuje, że pojawił się seryjny morderca, który na własną rękę "czyści ulice". Szukając świadków w branżowych lokalach, Ray trafia na Jacka, z którym spędza noc. Okazuje się, że dał się wciągnąć w pułapkę: rano kochanek spina go kajdankami, wyznaje, że jest zabójcą, i kradnie odznakę, która odnajdzie się dopiero w ustach kolejnej ofiary. Rozpoczyna się mordercza gra w kotka i myszkę, podczas której Ray zmuszony będzie ujawnić się przed współpracownikami, co - zgodnie z jego obawami - przysporzy mu dodatkowych problemów.

zwiastun filmu

ocena QueerPop ★★★
Przyzwoity, dobrze zrealizowany thriller w staroświeckim tego słowa znaczeniu. Twórcom udało się połączyć sensacyjną intrygę z przekonującym obrazem problemu dyskryminacji gejów, która staje się niemal równorzędnym tematem opowieści. Do atutów dramaturgicznych należy równoległe pokazywanie historii z punktu widzenia charyzmatycznego mordercy oraz rozdartego policjanta. Groza budowana jest bez zbytniego epatowania brutalnymi obrazami, kumuluje się na poziomie psychologicznym. Zwroty akcji i wymowa całości rekompensują niedociągnięcia scenariusza czy obsady.

[kliknij czytaj więcej, by zobaczyć pełną recenzję, fotosy, info o filmie, oraz pobrać pliki]

Niskobudżetowy film, nakręcony własnym sumptem za 100.000 USD, którego następnie renomowane laboratoria nie chciały ponoć wywołać i wyprodukować kopii. Bynajmniej nie z uwagi na okrucieństwo niektórych obrazów, ale na sceny seksu i pocałunków męsko-męskich. Faktycznie, samą tematyką film nie mógł do końca szokować - powstał przecież prawie dwie dekady po sławetnym Cruising (Zadanie specjalne) Williama Friedkina z 1980 r., który wywołał demonstracje środowisk LGBT. Mimo, że główna sieć intrygi tu także obraca się wokół sadystycznego, seryjnego zabójcy-geja, Hard nie jest aż tak dosadny w ukazywaniu środowiska s/m czy zabójstw. Mimo to także doczekał krytyki (film miał premierę podczas branżowego festiwalu w San Francisco).

Podobieństwo do Cruising jest zresztą czysto powierzchowne, nawet jeśli w warstwie muzyczno-wizualnej Huckert pozostaje bliski stylistyce lat 80. Al Pacino grał samotnego bohatera, który pogrąża się (wraz z widzem) w dotąd obcym mu, mrocznym i brutalnym świecie. Bohater Hard, Ray, od początku jest z tym światem związany, jako gej, chcąc nie chcąc - przynależy do niego. Ale jest i druga, podstawowa różnica: Ray ma wyrazistego antagonistę, którego poznajemy już w pierwszych scenach. Morderca, Jack, jest rosłym, przystojnym facetem o zmysłowym głosie, cechuje się zwierzęcym magnetyzmem, rodem z gejowskich świerszczyków. Cichą przystań w Los Angeles znajdzie u żonatego kryptogeja, który pozwoli mu u siebie zamieszkać, podsunie wszystko na tacy, i jeszcze z wdzięcznością da się regularnie posuwać. To on także pokaże Johnowi opuszczony budynek teatru, który ten przerobi z czasem na rzeźnię młodych homoseksualistów.

John trafnie wyczuwa homoseksualizm gliniarza i - jak to w takich filmach bywa - wciąga go w swoją grę. Kiedy karty zostają wyłożone na stół, Ray staje przed wyborem: przyzna się do swojego homoseksualizmu lub sam zostanie uznany za mordercę. O dziwo, w niedoli poprze go dopiero co poznany partner z Wydziału. Reszta gliniarzy podchodzi do sprawy więcej niż nieprzyjaźnie, posuwając się - przy cichej aprobacie zwierzchnika - do brutalnej napaści. Ray zostaje więc w rozgrywce sam na sam z mordercą, w dodatku odsunięty od sprawy, z jednym sprzymierzeńcem u boku.

Hard nie jest filmem spektakularnie widowiskowym, ale toczy się konsekwentnie wyznaczonym torem, zaskakując dramaturgią (vide: pierwsze odnalezione zwłoki małżeństwa, policyjne zatrzymanie samochodu etc.) niepostrzeżenie wciągając widza. Pozostaje wiarygodny, choć w miarę zagęszczania się atmosfery - także przewidywalny. Nie do końca równe poziomem aktorstwo, z nawiązką rekompensuje charyzma Malcolma Moormana w roli zabójcy, którego postać pozostaje do końca nieodgadniona, a przy tym - wielowymiarowa.

Przede wszystkim Hard rysuje się interesująco w kontekście homofobii, która wydaje się siłą napędową całej historii i większości bohaterów. Właściwie wszystkie postaci, sportretowane w filmie, mają problem z seksualnością. Począwszy od głównego bohatera, który najwyraźniej nie do końca doszedł do ładu sam z sobą - barman w jednym z klubów pyta go wręcz, z czym ma większy problem: ujawnienie się przed policją jako gej, czy przed gejami - jako policjant. Autodestrukcyjna nienawiść do gejów napędza do działania mordercę, po części zafascynowanego jednak gliniarzem, z którym całuje się, choć według jego kodeksu to równoznaczne z wyrokiem śmierci. Łóżkowa scena tych dwóch nie bez przyczyny przypomina zawodowe zapasy - obaj próbują zdominować partnera.

Nie mniej ciekawy wydaje się jednak drugi plan i epizody opowieści, jak choćby postawa ofiar czy reakcja, z jaką wśród policjantów spotyka się coming out Raya. Podczas gdy o ofiarach morderstw wyrażają się z pogardą, obecność jawnego, i do tego nieprzegiętego geja, wywołuje w nich prawdziwy amok. I tu jednak reżyser podsuwa tropy - kamera przyłapuje najbardziej agresywnego z nich na podpatrywaniu kąpiącego się kolegi pod prysznicem.

W tym całym zamieszaniu tylko Tom, policyjny partner Raya, zachowuje od początku należyty spokój. Ze stoicyzmem przyjmuje wyznanie o homoseksualizmie kolegi, kryje go przed zwierzchnikami i do końca trwa przy nim, pomagając w rozwiązaniu sprawy, która siłą rzeczy staje się jak najbardziej batalią osobistą. Hard nie pozostawia przy tym złudzeń, że do jej zakończenia wystarczy przechytrzyć mordercę. Wydarzyły się rzeczy nieodwracalne i przecież Ray wróci następnego dnia do pracy, gdzie będzie musiał stawić czoła swoim wczorajszym oprawcom, a - jak pokazują ostatnie sceny filmu - zło na zewnątrz także nie śpi.

Galeria fotosów z filmu: